southeastern europe

Until yesterday morning I was arguing that although I did not support the 'no' vote I would support the government in its negotiations. I criticized people who were drawn to the vortex of the polarization the referendum had caused and suggested we all needed to look ahead.  Yet, the government itself arrived in Brussels with no proposals. Alexis Tsipras snubbed the European Parliament before he finally accepted to appear there today. He invited the leaders of the Greek political parties in a conference about the country's next moves and called for national unity while winking at those who at the same time vilified figures who supported the 'yes' campaign. The silence that shrouds the inclusion of the half million of nazis who voted no into the 'progressive' 'people' was in sharp contrast with the wanton and determined campaign to bundle together and brand those who voted 'yes' as collaborators of the Germans (resurrecting terms that were u

An English language version of this text can be found below Μερικες 'αβολες' και μαλλον καθυστερημενες σκεψεις με αφορμη τα γεγονοτα στο κτηριο της ΕΡΤ... Τα αισθηματα μου για την ΕΡΤ ηταν παντα αναμικτα. Δεν μπορω ουτε καν να απαριθμησω τα ποιοτικα πενιχρα προγραμματα, τους υπαλληλους φαντασματα ή τουριστες, τις στιγμες που η ελλειψη ανεξαρτησιας απο την εκαστοτε κυβερνηση την εκανε ξεδιαντροπο εργαλειο δημοσιων σχεσεων πολιτικων παραταξεων, υπουργων και βουλευτων. Ομως μπορω να απαριθμησω (λιγες αλλα οχι ασημαντες) στιγμες (το παλιο Τριτο, το οτι η ΕΡΤ αποτελεσε το μεσο επαφης με το ποιοτικο θεατρο και μουσικη για ανθρωπους παγιδευμενους σε νησιδες πολιτιστικης, και συχνα υλικης, ενδειας, ιδιαιτερα στο τελος της δεκαετιας του 70 και στις αρχες του 80, την ορχηστρα της και λιγοστες αξιοσημειωτες παραγωγες που η ιδιωτικη ραδιοτηλεοραση θα θεωρουσε οικονομικα ασυμφορες). Ακομη και τοτε, οφειλω να ομολογησω πως θα δυσκολευομουν να κατανοησω πως εργαζομενοι που μεχρι προ τινος